Deze hebben we de afgelopen jaren nog niet kunnen afstrepen van onze bucketlist: slapen in een wijnton. Tot vandaag… onze overnachtingsplek heeft een doorsnee van 2 meter en is volledig van hout!

Vandaag staat de trip naar de Rijn op de planning. Een rit die bestaat uit een gestage klim en een snelle afdaling. En zo verloopt het ook, alhoewel we enige moeite hebben met deze dag ‘op gang te komen’. En dat is waarschijnlijk weer het gevolg van ons uitstapje naar het gezellige plein van Euskirchen, waar we gisteren het afsluitende borreltje van de fietsdag hebben gedaan 😏Vanochtend is René vervolgens zijn trui kwijt. Aaai, die is blijven liggen op het terras. En Petra is haar routeboekje kwijt. Aaai, vergeten mee te nemen in het restaurant. En René kan nergens de sjorband vinden om de plunjebaal mee vast te snoeren op de fiets. Waar is die nu weer gebleven..?

 En doorrrrr..

Nadat we alle verloren voorwerpen weer hebben opgehaald wordt de reis aanvaard naar de Rijn. En die reis verloopt voorspoedig. Het weer werkt lekker mee, het is weliswaar bewolkt maar wel droog en de wind waait zwak met ons mee.

De kilometertjes rollen soepeltjes onder ons fietsje door. Tot aan het plaatsje Holzem is het bergje op, en daarna komen we in een soort vrije val terecht richting de Rijn. We moeten flink bijremmen om onze fietsen niet als een projectiel naar beneden te laten gieren op een weg die diverse haarspeldbochten kent. Toch fijn dat we onlangs de remmen op onze fietsen hebben laten vervangen!

Onderaan de heuvel hebben we het behoorlijk koud gekregen, ook een gevolg van de toch al lage temperatuur van zo’n 17 graden. Bij een bakkie koffie in Remagen krijgen we het weer een beetje warm.

Daarna volgen de laatste kilometers richting onze overnachtingsplaats Bad Breisig, een toeristisch oordje aan de overs van de rivier. Hier hebben we een camping op het oog waar we enkele jaren geleden ook al gekampeerd hebben. Inmiddels kijken we ook met een schuin oog naar de lucht. Houden we het droog?

Kamperen in een ton

René gaat inchecken op de camping en vraagt terloops aan de eigenaar of het wijnvat nog beschikbaar is. Nee, helaas is dat niet het geval. “Jammer”, aldus René, “ we hebben gisteren hierover nog naar jullie gemaild maar nooit antwoord gehad”. De eigenaar kijkt bedenkelijk, bladert nog eens in zijn boek en besluit bij toverslag dat de wijnton voor ons te huren is. Dank u wel!

En zo gebeurt het dat het verslag van vandaag in een ‘mini hotel’ ( zoals de camping dit onderkomen betitelt) wordt geschreven, klein behuisd, maar wel heel gezellig. In de ton heeft met ruimte weten te creëren voor een behoorlijk bed, 2 zitbankjes, een uitvouwtafeltje en een berghok. Samen met onze tassen staat het hier bomvol, maar dat mag de pret niet drukken. En aangezien het vannacht volgens de voorspellingen heftig gaat regenen zijn we dik tevreden met dit huisje.

Regen in het vooruitzicht

Morgen vervolgen we onze trip richting Boppard. Als we de weerapp moeten geloven wordt het een zeer regenachtige dag. Dus misschien moeten we opnieuw uitkijken naar een hotelletje, dat -gelukkig- in deze contreien makkelijk te boeken en bepaald niet onbetaalbaar is. De concurrentie tussen de talloze hotels is groot, en het valt ons op dat het in de dorpjes voor de tijd van het jaar eigenlijk opvallend rustig is. Dat zorgt voor prettig betaalbare overnachtingsmogelijkheden.