Oei oei….. Loopt de wekker nu al af? Het is krap 7.00 uur in de ochtend wanneer we uit ons bed getrommeld worden. De gastvrouw van ons verblijf in Münster moet om 08.15 uur naar haar werk, en dus dienen wij nog vóór die tijd in te pakken en weg te wezen.  Na een overigens keurig ontbijt met bijbehorend vriendelijk praatje met de gastvrouw vinden we onszelf om 8.16 uur ‘gewassen en gestreken’  terug op de stoep van de Schleswicherstrasse voor een nieuwe fietsdag.We moeten diep in ons geheugen graven om een fietsdag te herinneren die ooit eerder van start ging….?

Door het fraaie Münsterland

Anyway: We pakken snel de route van de R1 Radweg naar Berlijn op en verlaten het drukke Münster. Direct buiten de stad keert de landelijke rust terug. We fietsen door het fraaie Münsterland, dat zich kenmerkt door veel ruimte, rust, een heel lichte mate van heuveligheid met vooral veel landbouw. Heel, heel veel landbouw. We fietsen langs eindeloze korenvelden, maisvelden en heel af en toe velden met een voor ons onbekend gewas (Nederwiet??). 

Het Munsterland: heel veel landbouw. Wel mooi!

Het Munsterland: heel veel landbouw. Wel mooi!

Dit alles wordt afgewisseld met kleine verstilde dorpjes waar steeds meer vakwerkhuisjes in te vinden zijn. Het valt ons op dat we eigenlijk al heel veel sporen in Nordrhein-Westfalen hebben liggen. In vroegere jaren hebben we o.a. De 100 Kastelentocht gereden, en later de route langs rivier De Ems. En laat dat nou de rivier zijn waar we vandaag ook voor een redelijk groot deel langs fietsen. Daardoor kan het gebeuren dat we bepaalde punten herkennen van eerdere vakanties.

Zo ook het dorpje Warendorf, waar we een pitstop inlassen voor koffie met gebak (Oma Miep is vandaag tenslotte jarig 🙂 ). Petra rekent uit dat dit misschien wel de 4e keer is dat zij Warendorf aandoet, mede door fietsvakanties met Marja. Na de stop in Warendorf rijden we verder naar ons einddoel Mariënfeld. Daar hebben we een Gasthof geregeld, dit vooral vanwege de onduidelijke weersverwachting.

Omdat we vanochtend zo idioot vroeg op de fiets zaten hebben we nu tijd genoeg om zeeeer uitgebreid te picknicken bij een sluisje van De Ems. Na een uurtje pakken we het laatste stukje op naar het Gasthof Westmeyer. Inmiddels is het ook drukkend warm geworden. De thermometer wijst 34 graden aan, zodra je stopt met fietsen loopt het zweet uit alle poriën.

Wonen Hans en Grietje in dit huisje te Haestrup?

Wonen Hans en Grietje in dit huisje te Haestrup?

Noodweer

Zodra we bij het  overigens fraaie Gasthof aankomen is de eerste gang dan ook naar de douche om ons zelf op te frissen. Na een klein tukje (de afgelopen nacht hebben we niet zo daverend geslapen in een te klein bed) willen we naar Mariënfeld om een hapje te eten. Maar aiai, wat is het buiten aardedonker aan het worden. We springen snel op de fiets om nog met droge kleren bij een restaurant te komen.

De Wet van Murphy slaat genadeloos toe: de eerste twee restaurants in het dorp zijn gesloten. Een bewoner stuurt ons naar een verderop gelegen eetgelegenheid. Onderweg daar naar toe steekt er een ongekende windhoos op. Net voor de plens arriveren we bij het restaurant dat…. ook gesloten is. Onder het afdak van het terras wachten we de bui af, samen met de eigenaar van deze horecagelegenheid die -bezorgd om zijn bezittingen- buiten poolshoogte komt nemen.

De wind buldert angstaanjagend hard door de bomen. Na een kwartiertje nemen de storm en regen af, en in die tijd heeft René op Internet misschien een eetgelegenheid gevonden die wel open is. We fietsen snel terug en kloppen aan bij een prachtig klooster waar een restaurant in een indrukwekkende gewelvenkelder zit. Bingo! We genieten van een super “barbecue schlemmer” en gaan tevreden terug naar huis.

Einde van een warme dag met een woest einde. Morgen weer verder, waarbij we ons stiekem wel wat zorgen maken over de weersvoorspellingen…

De Klosterstube in Marienfeld.

De Klosterstube in Marienfeld.

Dagafstand 65km
Totaal 317km