Zo… Dag 2 is begonnen. Zachtjes klinkt er gerikketik van een regenbuitje op het dak van de tent, maar echt ernstig wordt het niet. Tegen de tijd dat we uit onze slaapzakken kruipen lacht een waterig zonnetje ons al weer toe en dat zal een groot gedeelte van de dag zo blijven. Op naar de volgende stop van onze reis, de camping in Tienen!

Gisteravond hebben we de 1e reisdag afgesloten in het café van de camping waar op een groot scherm de finale van het EK voetbal werd uitgezonden. Het commentaar op de tv een beetje volgen was totaal onmogelijk, dit omdat een stuk of 8 stamgasten met de rug naar het scherm gekeerd in plat Vlaams vreselijk aan het schreeuwen waren. Dit bleek de normale wijze van gespreksvoering te zijn, zo verzekerde de waardin van het café mij (“Ze hebben geen ruzie hoor meneer, zo praten ze altijd”). Oké, maar kunnen zij nu even hun kop houden? Helaas. Nadat Portugal de winnende treffer maakte was het hoog tijd voor de eerste nachtrust in onze nieuwe tent.

En door!

De volgende morgen rond 10.00 uur verlaten we de camping om onze weg te vervolgen over het “IJzeren Fietspad”, de oude spoorlijn die nu dienst doet als fietstracé. Deze route houdt tijdelijk op bij het plaatsje Hextel. Daar gaat de route over in normale weg. Landschappelijk prima, er valt genoeg te genieten. In het plaatsje Beringen gaan we op zoek naar de bakker. Heel apart, want Beringen is een totaal Turkse enclave, een Vlaamse winkel of café zijn er geheel niet te vinden. Dit komt door de steenkoolmijnen die jarenlang de bron van inkomsten vormden voor deze stad en waar vele Turkse gastarbeiders op af kwamen. Overigens is er niets mis met een Turkse bakker, we kopen er heerlijk brood voor onderweg. De bakker verbaast ons met de stellige vraag of we ook niet een paar jaar geleden al bij hem zijn geweest. Dat zou zomaar eens waar kunnen zijn, want in 2014 zijn we toen tijdens onze fietstocht vanaf Parijs ook door de deze plaats gefietst. Een bakker met fotografisch geheugen, dat ontbrak er nog maar aan…. 😆 

Beringen: plein nabij de kolenmijnen met prachtige oude directeurswoningen

Naar Diest

We vervolgen onze tocht om na een handvol kilometers aan te komen bij het stadje Diest,volgens schrijver Paul Benjaminse wellicht een van de mooiste plaatsjes langs de Belgische route. Wij kunnen ons aansluiten bij die mening. We lopen enige tijd door Diest en verbazen ons vooral over het prachtige Begijnhof met verstilde oude straatjes die moeiteloos het gevoel van de Middeleeuwen weten op te roepen. Echt heel mooi!

Diest, poort naar het Begijnhof

Een bekende camping

Aansluitend fietsen we de laatste 20 kilometers van onze etappe weg. Die hele etappe is zo vlak als een dubbeltje maar voel toch pittig aan door de zware tegenwind die we al de hele dag hebben. Daarom zijn we wel blij wanneer we tegen 17.00 uur de camping Leeuwerikenveld in Lintel bereiken, het eindpunt voor vandaag. Hier volgt een hartelijk weerzien met de Bourgondische campingeigenaar die 3 jaar geleden nog fenomenaal lekker heeft gekookt voor ons. Helaas wordt hij door de gemeente vanwege ontbrekende horecavergunning op de huid gezeten, dus is hij gestopt met culinaire verrassingen voor de gasten te maken. Kamperen kan nog wel, en dat is wat wij na een biertje met de gastheer gaan doen. Daarna wordt er vorstelijk door ons zelf gekookt, ook niks mis mee!

Morgen weer verder?

Hapje onderweg bij het gebedshuisje voor de heilige pastor Carremans