Zal ik eens iets nieuws zeggen? Geintje 😎  .Het is vandaag opnieuw warm. Zeer warm. Zeg maar: Bloedheet. En zelfs op het moment van schrijven (rond 22.30 uur) zouden we het nog steeds prima vinden wanneer het iets koeler wordt. Ofwel: Te veel zomer is ook niet altijd een pretje. Zeker niet wanneer de fiets het enig beschikbare vervoersmiddel is.

We verlaten vandaag de (overigens prettige) camping in Saverne met de intentie de oversteek te maken naar Molsheim, een aantrekkelijk stadje in de Elzas. De route daar naartoe begint gelijk stevig, we mogen een helling van 2 kilometer op fietsen die er niet om liegt. Bovenaan gekomen gutst het zweet uit alle denkbare poriën. Net voordat we al iets te vroeg de lol beginnen te verliezen maakt de weg een knik naar beneden. En da’s altijd fijn, lekker rollen en weinig trappen.

Over het spoor naar Molsheim!

De route wordt nog prettiger wanneer we vanaf Altenwiller tamelijk onverwacht op een oude spoorbedding terecht komen. Inmiddels kennen we oude spoorfietspaden goed genoeg om te weten dat die heerlijk fietsen. En zo ook nu: Zonder verdere problemen karren we makkelijk naar Molsheim, waar we al tegen 12.00 uur op de camping municipal arriveren. We vinden een fijn plekje onder de bomen en spenderen de rest van de middag bij het grote gemeentelijke zwembad, aan de overzijde van de camping.

Het pittoreske stadhuis en marktplein van Molsheim

Later maken we nog een wandeling door Molsheim, een aardig Elzasser plaatsje met diverse vakwerkhuisjes en een mooi marktplein. Waarschijnlijk door de extreme warmte is het er nu bepaald niet bruisend,  maar leuk genoeg om even doorheen te wandelen. Op de camping koken we aansluitend ons eigen potje, heerlijke zalm met gebakken aardappeltjes en salade.

En op het moment van schrijven zit uw scribent met zijn been in een bak koud water omdat het pannetje met kokend theewater van de primus af kukelde, gedeeltelijk over de linkervoet heen. Dat voelt niet fijn. Mmmmmmmm 🙄 … morgen weer verder!