De zon schijnt op onze tent, en dus…… is het warm. Warm! Echt warm! En dan te bedenken dat het nog niet eens 08.00 uur is…… Kortom: Dit gaat weer zo’n dag worden van een schijnbaar oneindige reeks van zomerse dagen. We weten niet wat ons overkomt. We hebben eerdere fietsvakanties gehad waar we tot aan de assen in het regenwater stonden, of waar we vanwege met regenwater overlopen wegen kilometers lang moesten omfietsen. Maar dit…? We zijn nu 1,5 week onderweg en hebben alleen maar zomerse omstandigheden gehad. En als we naar WeerOnline kijken, dan blijven de komende 2 weken ook tropisch…..

Lekker weer is natuurlijk goed, maar doorlopend tropisch weer is misschien wel teveel van het goede. We twijfelen deze morgen over wat te doen. Voor ons ligt de Lorraine, het Noord-Franse gebied van totale ontvolking, van dorpjes met soms nog maar 10 inwoners, van eindeloze korenvelden en van een totaal gebrek aan voorzieningen. De Lorraine heeft al decennia lang te kampen met een leegloop; jongeren willen er niet meer wonen. Winkels zijn er niet meer, er is vrijwel niks te vinden. En uitgerekend door dat gebied moeten wij vandaag met 35 graden en een brandende zon op ons bol gaan fietsen. Het besluit is genomen: Dat gaan we niet doen. We zullen met de trein een stuk gaan overslaan, met als doel om vanuit Metz de route in Sarrebourg te hervatten.

Bandje ff oppompen….

Zo gezegd, zo gedaan. De trein naar Sarrebourg rijdt om 12.45 uur, dus we kunnen rustig aan doen. Eerst maar eens langs de fietsenmaker gaan, want onze bandjes komen wat lucht te kort.  Petra bietst in haar beste Frans een pomp bij de winkelier. Aansluiten op het ventiel, pompen en…. KLABAAAMMM!!! De fietspomp explodeert ter plekke, blijkbaar niet opgewassen tegen een luchtdruk van 5 bar. Shit! Hoe gaan we dat uitleggen aan de fietsenmaker? Petra gooit opnieuw haar charmes in de strijd. De fietsenmaker is een topper en wijst ons de weg om bij zijn werkplaats te komen, die we vervolgens bereiken via een ingewikkeld labyrint van overbouwde steegjes. Daar aangekomen krijgen we keurig harde bandjes geleverd en zelfs ontbrekende afsluitdopjes. Toppie! Opgewekt verlaten de werkplaats, de fietsenboer achterlatend met een leuke fooi en een kapotte pomp 😆 

Op naar het station! Na een uurtje wachten kunnen we mee met de TER naar Sarrebourg. De trein is vrijwel verlaten, een kleine indicatie dat dit niet nou niet de meest populaire bestemming van Frankrijk is. Als we vanuit de trein naar buiten kijken weten we dat we een juiste keuze hebben gemaakt; we hebben de Lorraine al in 2 voorgaande vakanties doorkruist en ‘saai’ is het juiste woord. Prima om dit stukkie even over te slaan.

De fraaie route langs het Marne- Rhin canal

De fraaie route langs het Marne- Rhin canal

Verder langs een prachtig kanaal.

In Sarrebourg mogen we d’r tegenaan. Tot ons einddoel is het nog een kilometertje of 30 fietsen. Vol op de trappers, want de route is stevig heuvelachtig. Dat duurt zo tot we bij het oude kanaal  ‘Marne-Rhin’  komen. Vanaf hier daalt de weg en komen we ook in een prachtig gebied terecht. Steile heuvels omringen ons, maar daar hebben we geen last van. We genieten van het oude kanaal dat vrijwel droog staat en daardoor ruimte kan geven aan een ongekende flora. Echt uniek, bijna een filmdecor, de hoge rotsen met de drooggevallen kanaalbedding en de vele (deels verlaten) sluiswachterswoningen langs de route. Voor we het weten komen we bij het deel van het kanaal dat nog in gebruik is voor de pleziervaart. En van daaruit rollen we makkelijk naar ons einddoel Saverne.

Hier krijgen we nog een fijne verrassing. Onze camping ‘Les Ports des Alsace’ ligt bovenop een heuvel, ruim 1 kilometer retesteil bergop fietsen. Boven gekomen zijn we tot op de draad doorweekt. Na de tent te hebben opgezet mag René toch nog ff naar beneden om wat boodschapjes te doen. Dat waren we even vergeten. Weer een nat pak, lekkah…

Zo komt er een eind aan een mooie, maar ook warme en klamme dag. Morgen weer verder….

Dagafstand 37km
Totaal 681km