Als we wakker worden is één ding direct duidelijk: Ook vandaag zal het weer niet onze grootste vriend worden. Buiten komt de regen in grote hoeveelheden naar beneden, en dat blijft ook zo na het ontbijt. Hopend op een momentje droogte laden we toch onze fietsen op om de tocht te vervolgen naar Dahlem, zo’n 60 kilometer verderop. In de plens beginnen we aan een langdurige klim met wisselende moeilijkheidsgraad. De 1 kilometer lange klim van 11% achter Heimbach brengt ons naar mooie uitzichtpunten. We fietsen langs de grote Rurstausee, maar echt genieten…. nee, dat lukt bijna niet.

De lol is er even af

Door de onafgebroken regen zijn de onverharde wegen verzadigd en wordt het trappen een zwaar klusje. Bovendien steekt er een behoorlijke wind op die voor koude handen en voeten zorgt,. Na 30 kilometer zwoegen nemen we in Geműnd een wijs besluit: Verder fietsen in dit soort omstandigheden heeft geen zin. We bellen ons geplande overnachtingsadres in Dahlem af en vinden een slaapplek in de jeugdherberg van Geműnd.

Zo donker als de nacht in de bossen bij Gemünd

Nog een reden om hier te blijven is de achterband van René’s fiets, die op de zijwang een vervaarlijke bult laat zien. Die band gaat binnenkort sneuvelen. Om een klapband voor te zijn zoeken we een fietshersteller op, hetgeen ons nog eens 4 extra kilometers in nog hardere plens oplevert. René verwisselt bij de jeugdherberg de band en breekt daarbij de fietspomp in stukken. Morgen een nieuwe halen, want zonder dit hulpmiddel kun je hier de lange bospaden niet met een vertrouwd gevoel op.

Kortom: vandaag is een dag met een gaatje…. Morgen wordt beter weer voorspeld, daar houden we ons maar aan vast. Nu eerst lekker wat eten, daarna kijken of we een Duitser zo gek krijgen om Oranje op de tv aan te zetten. Hup Holland!!