Het is 08.30 uur als we wakker worden in ons tentje. Wel een beetje later dan we gewend zijn, maar het is vakantie dus laten we niet al te streng voor onszelf zijn. De ochtendroutine wordt opgestart en omstreeks 10.00 uur verlaten we gewassen en gestreken onze (overigens erg mooie) camping Oosterberg. Beetje frustrerend: We storten ons met onze volgepakte fietsjes bergafwaarts naar Epen en zien binnen 2 minuten al onze hoogtemeters verdampen die we gisteren met pijn en moeite bijeen fietsten ?

Beneden aangekomen wacht de fietsrit naar de Vennbahn op ons. We weten al dat die dwars door een heuvelachtig gebied in Nederland en België gaat plaatsvinden. En we worden meteen op onze wenken bediend. Direct na Epen mogen we heuveltje op naar Sippenaeken. Best stijl, zeker met tassen aan je fiets. Maar het lukt, en met het eerste zweet op het voorhoofd genieten we van het uitzicht over het dal rond Terziet, een uniek stukje Nederland waar we in het verleden met de kinderen gekampeerd hebben bij ‘de boer’.

Daarna crossen we verder België in, op weg naar het plaatsje Raeren waar we de Vennbahn fietsroute kunnen oppikken. En da’s redelijk pittig, want geen stukje weg is horizontaal en bovendien rijkelijk voorzien van korte pittige klimmetjes. Zweten dus, maar het gaat ons goed af dus dat voelt wel weer oké. Na zo’n 2 uurtjes hobbelen en een pitstop bij de lokale bakker naderen we Raeren. Een plaatsnaam die het omliggende gebied eer aan doet, want wat een gedoe met de spreektaal zeg….. Op de ene hoek spreekt met Frans, iets verderop weer Vlaams en 2 straten verder is Duits de voertaal. Geen touw aan vast te knopen. Gelukkig weten we de eerder genoemde bakker wijs te maken dat we koffie met een lekker dingetje ernaast willen hebben. En zo geschiedde.

Tuffen op de Vennbahn

Bij Raeren is het tijd om de Vennbahn op te gaan. Het gaat hier om een vergane spoorlijn die ruim 100 jaar geleden werd aangelegd om de ijzermijnen van Luxemburg te verbinden met het Ruhrgebied. Na verloop van tijd werd de spoorbaan overbodig, en tegenwoordig maakt het onderdeel het van het grote RaVel- netwerk van ‘spoorlijnen die tot fietspad zijn getransformeerd.’ Voordeel is dat deze lijnen vrijwel geheel uitgevlakt zijn en dus zonder vervelende hellingen verlopen. En laat dat nou een prettige bijkomstigheid zijn wanneer je een heuvelparcours als de Eiffel of de Ardennen wilt passeren?

Nou is het parcours van de Vennbahn niet helemaal vlak. De eerste 17 kilometers naar Lammersdorf stijgen heel gestaag; niet heel stijl, maar wel voortdurend. Daardoor zijn we er na verloop van tijd toch wel een beetje klaar mee, ook omdat de route grotendeels tussen de dennenbomen door loopt en daardoor wel wat eentonig wordt. Maar na Lamersdorf krijgen we een lange heuvelafwaartse ‘freeride’ en meer mooie uitzichten over de omgeving. Maar na 72 kilometers hebben we er toch wel een beetje genoeg van. Het eerder bedachte reisdoel in Butgenbach (nog weer eens 12 kilometer verder) laten we even voor wat het is. Google Maps wijst ons de weg naar een camping in Robertville, wat nog zo’n 3.5 kilometer rijden is.

Vergane glorie

Van die beslissing krijgen we geen spijt. Camping LaPlage is een knusse terrassencamping, gelegen aan een klein stuwmeer. We vinden een mooi stekkie voor de tent, nemen een duik in het keurige zwembad en drinken genoeglijk een Belgisch biertje op het terras. Een beetje noodgedwongen koken we deze avond weer ons eigen hapje bij de tent.  De plaats Robertville is wat we van de Ardennen inmiddels wel kennen; een beetje vergane glorie. Het hotel in het dorp is failliet, het dorpscafé al enkele maanden gesloten en de slager verkoopt als verkapte supermarkt nog wat levensmiddelen. Enfin: We redden ons wel en kijken uit de naar morgen. Verder op de Vennbahn!