Een bijzondere dag…Vandaag beginnen we aan de laatste etappe van wat de afgelopen weken langzamerhand ‘ a way of living’ is geworden…. de allerlaatste 65 kilometer op weg naar Saint Maries staan op het menu!

Door de Camargue

We vertrekken omstreeks 09.30 uur, begeleid door een stralend blauwe hemel, vanuit Arles. Nadar we de stad ontvlucht zijn belanden we al snel in de Camargue. Deze streek staat vooral bekend om z’n witte Camargue paarden en de aanwezigheid van flamingo’s. Om over die paarden te spreken: We worden op onze wenken bediend. Na een kilometer of 15 belanden we in een dorpsfeest ( fête Votive) waar paarden de hoofdrol spelen.

We staan een tijdje te kijken hoe hier een optocht wordt voorbereid, waarbij de bewoners in traditionele kleding te paard door het dorp gaan rijden. Erg leuk om te zien, prachtige dorpse schonen in Spaans aandoende kleding en cowboys die zo uit de Marlboro reclame lijken te zijn weggelopen.

Het einddoel nadert

Na een handvol kilometers komen we in St Gilles, de laatste plaats op weg naar het einddoel waar we nog een bakkie kunnen doen. Daarna laat de Camargue zich van zijn echte kant zien: We fietsen kiiiiiiiilometers lang in een bakoven over verstilde kaarsrechte wegen, zonder ook maar één plekje schaduw. Het landschap laat zich het beste omschrijven als een uitgestrekt moerasachtig gebied, met verder… ja eigenlijk niks. We zien wel veel mooi vogels waarvan we er overigens geen één kunnen thuis brengen. Behalve de flamingo’s dan, die je in de verte duidelijk kunt zien.

Omdat we geen enkele geschikte picknickplek (met de gewenste schaduw) tegen komen fietsen we in 1x door naar het einddoel. Leuk is anders, we zijn allebei dan ook blij als we in de verte de contouren van de finish zien opdoemen. Op de laatste kilometers moeten we nog even aan de bak; we rijden nu langs de kust van de Middellandse Zee en krijgen een stevige wind tegen. Maar tegen 14.00 uur is het zover….. We passeren het gemeentebord van Sainte Maries. De tocht zit erop! Trots fietsen we naar de boulevard om ons te laten vereeuwigen bij de zee waar we al 1650 kilometer naar op weg zijn. Een Franse toerist zet ons op de foto en feliciteert ons: “Bon courage!”

Op de laatste camping

Na dit geluksmoment gaan we op zoek naar onze overnachtingsplek. Er zijn 2 campings, we kiezen voor camping La Brise. Onderweg daar naar toe wordt ons duidelijk waar we zijn aangeland. Dit badplaatsje is Valkenburg x 3. Een gigantisch aantal restaurants en hotels vecht hierom de gunst van de klant. Een merkwaardig contrast met de uitgestrekte verlatenheid waar we de afgelopen uren doorheen zijn gefietst. Op de camping wordt de totale toeristengekte nog eens bevestigd.

Op de oprit staat een rij caravans en campers van dik 200 meter te wachten om in te checken. Wij fietsen hier fluitend langs en melden ons bij de receptie om in te schrijven. Petra mag hier bijna 40 minuten in de rij staan. We krijgen gelukkig wel een plekje op deze camping van 900 plekken (!) toegewezen.

We moeten even bijkomen van al die hectiek. We zetten het tentje op en gaan naar het zwembad, waar we heerlijk bijkomen van alle belevenissen. Langzaam dringt tot ons door dat de reis er op zit! ’s Avonds storten we ons in het toeristengewoel van Saintes Maries om onze trip te vieren. Nu is het toch wel erg leuk, al die drukte in de straatjes en op de terrassen. Wanneer we later op de avond over de boulevard teruglopen naar de camping, dan voelt dat bijzonder aan.. Wow, hier zijn we helemaal naar toe gefietst!

That’s all folks!

Dat brengt ons aan het einde van dit verslag. We hebben echt genoten van de lange reis, en we hebben het ook erg leuk gevonden hoe we op deze site door vrienden en familie zijn aangemoedigd. Heel hartelijk dank voor iedereen die heeft gereageerd op onze avonturen.

Wat we nu nog gaan doen? We hebben nog een kleine week, zaterdagavond gaan we met de fietsbus vanuit Arles in 1x naar Amsterdam. Tot die tijd gaan we nog een beetje luieren. Eerst terug fietsen naar Arles, en daarna zien we wel..!