Vanmorgen stonden we op en vroegen onszelf af: Waarom fietsen we maar continue door? Elke dag zitten we op de fiets, zonder echte rustmomenten. En daarna was de keuze snel gemaakt. Laten we van vandaag een rustdagje maken.

Mede aan dat besluit lag een simpel rekensommetje ten grondslag. Wanneer we uitrekenen hoeveel kilometers we nog te gaan hebben tot Verona en hoeveel dagen we daarvoor beschikbaar hebben, dan is het antwoord: We gaan te snel. Dus kortom, even geen gefiets, laten we de toerist gaan uithangen!

Met de trein

We besluiten het plaatsje Merano te gaan bezichtigen. Daarvoor maken we eerst een reisje met de trein. En dat is nog een heel gedoe. Voor het bestuderen van de dienstregeling heb je minstens wetenschappelijk werk- en denkniveau nodig. En terwijl we ons best doen te begrijpen wat de bedoeling is missen we nog de essentie, namelijk dat de lijn tot aan Merano gesperd is vanwege werkzaamheden. De rest van de rit gaat met vervangend busvervoer. Maar er wordt nergens vermeld welke bus we dan moet hebben. …..

We lopen op goed geluk het busperron op, en René vraagt beleefd aan de chauffeur van een net gearriveerde bus of dit de lijn naar Merano is. De chauffeur heeft echter een slechte dag en begint enorm te schreeuwen dat we moeten opschieten met instappen. Ook de andere passagiers krijgen de volle lading. Vervolgens scheurt hij zwaar geagiteerd met een noodgang naar Merano toe. Oké, dank u wel voor dit aangenaam vertoeven🤔

Zeer aangenaam is het vertoeven in Merano zelf. Zie de foto’s voor deze mondaine plaats met een kuuroord achtige uitstraling….

‘s Avonds gaan we met het nodige gehannes qua trein- en busverbinding weer terug naar ‘ons dorpje’ en vieren met een fijn etentje de verjaardag van Petra. Bij thuiskomst op de camping wacht ons nog een kleine verrassing. We hebben Duitsche buren gekregen die met zeil en touw een eigen gemaakte tentconstructie hebben bedacht waarvan de voorpunt ergens in onze tent eindigt. Wanneer we de man daarop aanspreken weerlegt hij dat op opbouwen van zo’n constructie “net origami is” en timmert tot zeker 23.00 uur door op de nodige haringen. En dat terwijl de nachtrust op de camping allang is ingegaan. Rare jongens, die Duitsers,….

Anyway: morgen gaan we weer op de pedalen en wacht ons een etappe van zo’n 70 kilometer. Op naar de omgeving van Bolzano!