Zo.. De kortstondige regenperiode van de afgelopen dagen hebben we achter ons gelaten. Deze morgen straalt de zon ons tegemoet als we uit ons tentje komen. Tijd om op te staan en onze weg te vervolgen naar het (nog) zonniger Zuiden. Ons reisdoel is Saint-Ambroix, een wat grotere plaats in de Cevennen.

Gisteren vertelden we al dat het ons leuk leek om in Ruoms terug te komen, de plaats waar we al vaker vakantie gevierd hebben. En ja, het is leuk om dat op de fiets nog eens her te beleven, maar nee: Eigenlijk moeten we Ruoms niet meer aandoen. Langzaam maar zeker is deze plaats uitgegroeid tot HET toeristische broeinest van de Ardèche. Niet normaal hoe druk het op de doorgaande wegen langs dit dorp is. Niet normaal hoe verstopt de binnenstraatjes met auto’s zitten. En ongehoord hoe overbevolkt de enige grote supermarkt van Ruoms is. We passeren op onze fietsjes nog wel de lange file naar de parkeerplaats van de supermarkt, maar ook daarna moeten we er aan geloven. Ruim 45 minuten duurt het voordat Petra met de paar boodschapjes weer bij de fietsen komt. Wat een verschrikking, snel wegwezen hier!

Windje tegen

We steken de Ardeche over en fietsen zuidwaarts richting Chandolas door de laagvlakte van de Ardèche. Geen bijster spectaculair gebied maar met de frisse tegenwind en uitzicht op de wijnvelden wel prima te doen. Bij nadering van het dorpje Banne mogen we aan de bak: Hier begint de weg vervaarlijk te stijgen. Voordat we het weten koersen we richting een heuse Col en worden ondertussen wel weer getrakteerd op fraaie vergezichten. Vooral bij Banne zelf kun je erg mooi uitkijken over de streek, maar het deel wat daarna komt is wellicht nog mooier. We belanden in een soort maanlandschap van grijs gesteente, dat in allerlei willekeurige patronen op elkaar gestapeld ligt. zie de foto’s. Erg gaaf om tussendoor te fietsen en een onverwachte beloning voor een onverwachte klimklus. Na een tijdje door te stijgen bereiken we de top van de Col op ruim 300 meter en worden we beloond met een lekkere lange afdaling. We worden onthaald op uitzichten van prachtige beboste hellingen, niets te mopperen dus.

Als je heeeel goed kijkt zie je Petra op de brug

Camping gesloten

Na een langere rit dan verwacht (de kaartjes van ons boekje waren niet erg duidelijk) naderen we uiteindelijk Saint-Ambroix. De laatste kilometers worden we weer over een drukke weg gestuurd, maar het is allemaal wel te doen. In de stad zelf gaan we op zoek naar camping Les Clos. Daar aangekomen zien we een handgeschreven briefje op het gesloten toegangshek: “Vanwege ziekte is de camping heel 2016 gesloten!”

Kijk, da’s nu Frankrijk ten voeten uit. We zoeken de volgende camping van Ambroix op, en daar vinden we wel een plekje. Camping LaTour is wat je noemt een terrassencamping, met een toegangsweg die bijna verticaal loopt. Van een loopje naar het toilet raak je al buiten adem. Geen idee hoe je hier ooit een caravan naar zijn plek moet sleuren….? Anyway: Wij hebben een prachtig plekje toegewezen gekregen met vrij uitzicht over het plaatsje, dus ons hoor je niet klagen 🙂

Zojuist ons eigen potje gekookt (te hete curry met noodles) , nu is het donker en over een paar minuten, dan duiken we onder de wol. Op naar de volgende rit!