Wel eens van de term ‘glamping’ gehoord? Da’s extra luxe kamperen, zeg maar kamperen met glamour. Dat gevoel hadden we vanochtend ook een beetje. Nadat we om een uurtje of 9 na een goede nachtrust opstaan trekken we eerst een baantje in ‘ons’ zwembad. Als enige gebruikers van het gloednieuwe bad voelen we ons de koning te rijk, zwemmen met uitzicht op de heuvels! Daarna gaan we naar het naastgelegen restaurant voor een ontbijtbuffet met alle denkbare toeters en bellen. Hoezo: Kamperen is armoede?

Dit alles met dank aan het sympathieke prijsniveau in Tsjechië. De prijs voor een uitgebreid ontbijt is nog geen 3 euro, daar ga je toch niet zelf voor klooien bij de tent..? Zo kan het gebeuren dat we riant ontbijten en toch weer om 10.30 uur fris gewassen, bepakt en bezakt op ons fietsje zitten. 

Verder langs de Labe

Tsjechië brengt ons tot nu toe sowieso goede ervaringen. Ook vandaag schijnt het zonnetje ons zeer uitbundig toe wanneer we door een prachtig landschap langs de Labe rijden. Wat is dit een fraai gebied! Vooruit, even een foto als bewijs:

Fraai landschap op de weg naar Usti

Ook de complimenten voor het fietspad. Dat is daadwerkelijk een ‘rode loper’ die vanaf de staatsgrens bij Duitsland begint. Het fietstraject bestaat uit vrijwel nieuw asfalt en het rijdt als een trein. Dat vinden trouwens ook vele lokale sportieve Tsjechen die het fietspad als rollerskatebaan gebruiken. We zien zelfs een ijshockeyer die met een puck aan de stick over het fietspad raast. De kwaliteit van het traject blijft toppie totdat we bij Ústi Nad Labem komen.

In deze stad is er geen ruimte voor een afgezonderd fietspad en moeten we -voor het eerst- de weg delen met gemotoriseerd verkeer. Op zich geen ramp, maar wel opmerkelijk na enkele autovrije dagen.  

Fiets op de nek

Na Ústi neemt de kwaliteit van het fietstraject trouwens wel wat af. We worden af en toe over grove grindpaden en wankele betonblokken geleid, een groot verschil met het eerste deel van de route. Bij het sluizencomplex nabij Brná is het helemaal feest: Hier kunnen we de sluis slechts passeren door een rete-steile trap te nemen. Dat gaat nogal moeilijk met een volledig beladen rijwiel. Na het nodige gestuntel besluiten we de fietsen helemaal af te laden, te meer er ook weer een hele steile trap naar beneden achteraan komt.

Sjouwen met de fiets

Wanneer we alles weer opgeladen hebben volgt er nog geen 100 meter later een tunneltje met…. opnieuw 2 onbegaanbare trappen. Joepie! Geen idee hoe de vele senioren die we op de fiets ook wel tegenkomen deze barrières zullen nemen. Het kostte ons in ieder geval een klein kwartier… 🙁

Camping in Litomeriče

Terwijl de warmte vandaag toeneemt rijden we richting Litomeriče, het einddoel van vandaag. Dat gaat crescendo, los van enkele vrij steile hellingen die nog even moeten nemen vlak voor ons einddoel. Al rond 14.00 uur rijden we de camping in Litomeriče op. Een mooi voordeel, want we kunnen nu een prachtige schaduwplaats voor ons tentje uitzoeken. Wat later staan andere gearriveerde kampeerders met elkaar te bekvechten om de laatste standplaatsen in de volle zon.

Onder hen 2 Duitse heren op leeftijd die zojuist bij de Lidl een tent van 30 euro hebben aangeschaft. Na enige tijd het gestuntel aangezien te hebben besluit Petra een workshop Tent Opzetten te geven.

Kijk, daar moeten de stokken nou in …..

Uit pure dankbaarheid geven de Duitse heren een fijn biertje weg dat tot volle tevredenheid van René wordt aanvaard. Mooi geregeld!
 
En zo zitten we nu te Litomeriče. Feitelijk is dit het eindpunt van onze reis langs de Elbe/Labe. Nou is dat niet helemaal waar, want we kunnen de rivier nog 130 kilometer volgen, dan zijn we binnen 2 dagen in Praag. Maar dat gaat ons iets te snel. Daarom nemen we nu een afslag naar het westen en koersen naar Karlovy Vary. Vandaar uit maken we via een zuidelijker route de terugweg naar het eindstation Praag. Alles bij elkaar een omweg van ongeveer 500 kilometer. 
 
Maar voordat we dit gaan doen houden we eerst een dagje rust. Dat heeft ook een aanleiding. Drie kilometer van hier ligt Theresiënstadt, in goed Tsjechies Terezin geheten. Deze stad was in de 2e wereldoorlog een berucht doorvoerkamp voor joden, op weg naar Auswitsch en Treblinka. Wij willen het kamp dat nu een museum is bezichtigen en nemen daarvoor een dagje de tijd. Maandag weer verder!