Dit is een rare zomer. Dag na dag is het extreem warm. En daardoor is het ook een enigszins rare vakantie aan het worden. In het verleden boekten we soms een hotel als overnachtingsplek wanneer het te veel regende. Nog niet eerder hebben we meegemaakt dat we hotelletjes gaan boeken om ons te beschermen tegen de brandende zon. Zoals vandaag.

Gisteren hadden we heel zorgvuldig ons tentje opgebouwd op het krijtlijnenveld van camping RheinPerle. Goed gekeken naar zonsopgang, schaduw van de bomen en daar ons plekje zorgvuldig op bepaald. Dan is het wel lachwekkend als we de volgende dag om 07.00 uur al ons tentje uitzweten om vervolgens vast te stellen dat we zo’n beetje als enige in de volle zon staan. Daar is dus iets niet helemaal goed gegaan  🙄 

Een warme klus

Het gevolg is wel dat we vandaag al heel vroeg op de fiets zitten voor de rit naar Frauenfeld, een plaatsje waar de eerst beschikbare camping moet liggen. De reis volgt eerst voor een deel de Rijn. Dat betekent dat we in feite de tamelijk drukke autoweg volgen die langs de Rijn loopt. Weliswaar beschikken we over een naastgelegen vrij  en vlak fietspad, maar echt idyllisch is dat nou niet te noemen. Anders wordt het wanneer we het stroomgebied van De Thür benaderen. Hier is het veel landelijker, rustiger en krijgen we ook fraaie vergezichten voorgespiegeld. Maar voor die vergezichten moet wel een prijs betaald worden, want vanaf nu gaat het heuveltje op-heuveltje af. En met de brandende zon, vrijwel geen wind en soms echt pittige hellingen daalt ons moraal per kilometer.

Nadat we ons bij een restaurantje plakkend en wel op een bordje Zwitserse salade hebben getrakteerd rijden we prompt langs een fietsenwinkel die tot onze verrassing geopend is (behalve supermarkten zijn werkelijk alle winkels hier op maandagmorgen gesloten. En fietswinkels sowieso de hele maandag). Da’s een mazzeltje, nu kan René zijn voorband laten repareren. De fietsenmaker is een topper en geeft ons direct voorrang, waardoor we 15 minuutjes later met een nieuwe binnenband en keihard opgepompte bandjes de rit kunnen oppakken. Mooi zo!

Even geen camping

We vervolgen de reis, maar zoals gezegd wordt het steeds minder leuk. Het is loeiheet, we drinken de ene na de andere bidon leeg en merken dat de spieren steeds meer moeite krijgen met al het geheuvel. Eigenlijk had de rit van vandaag een kilometer of 25 korter moeten duren. Wanneer we Frauenfeld in het vizier krijgen zijn we dan ook blij dat we er bijna zijn. Nu de camping nog vinden. Maar onwillekeurig voelen we van elkaar aan dat we hier geen zin in hebben. Via Internet zien we dat de camping vrijwel geen faciliteiten heeft, dat betekent dat we in de volle zon staan en weer ons eigen eten moeten gaan regelen. Dat trekken we niet meer. Zittend op een bankje in FrauenFeld boekt Rene via Booking.com een hotelletje waar we 3 minuten later binnen lopen. De kamerprijs – die op z’n zachtst gezegd aan de zeer pittige kant is- kan ons even geen zier schelen. Even een lekker bed, even geen muntjesdouche en niet ’s ochtends vroeg je nest uitbranden. Joepie!

Over naar het tropenrooster

En zo eindigt opnieuw een warme dag van een zeer warme vakantie. De komende dagen wordt het zelfs nog iets heter, terwijl er ook voor de volgende 2 weken geen druppel regen voorspeld wordt in Zwitserland. Bijzondere omstandigheden, die ook om bijzondere maatregelen vragen. Wij gaan een tropenrooster instellen en de fietsafstanden voorlopig wat bekorten. Morgen pakken we om te beginnen de trein om 30 kilometer te overbruggen naar de Bodensee. Daar willen we een camping boeken en een dagje langer blijven, ook omdat woensdag 1 augustus een officiële feestdag is in Zwitserland waarop alles verder gesloten lijkt te zijn. Als de hitte langer aanblijft zullen we ook de Splügenpas met de trein gaan doen. Naar een hoogte van 2400 meter fietsen is absoluut uitdagend maar met deze temperaturen niet erg verstandig. We zullen zien!

van dit soort bordjes word je in de bloedhitte niet erg blij …..