We fietsen in een rustig gangetje richting Vijfhuizen, over het pad langs de Ringvaart. Een half bewolkte lucht, de wind vrij stevig in de rug. De vrijheid tegemoet, dit voelt als vakantie. Een dame op een elektrische fiets rijdt langs ons maar houdt vervolgens even in en vraagt vriendelijk: “Waar gaat de reis naar toe?”

“Eerst naar Praag, en daarna naar München” is ons antwoord. “Daar ben ik dan best wel jaloers op! Goede reis toegewenst” aldus de mevrouw. En zo is het maar net 😉 Wij voelen ons ook de koning te rijk. Voor ons liggen 1600 kilometers aan verrassingen en ervaringen. Deels bevat de route bekende stukken, maar het grootste gedeelte ervan is voor ons helemaal nieuw. Best spannend wat ons te wachten staat!

Inpakken maar…

En zo start onze eerste fietsdag. Nadat Petra nog in de ochtend gewerkt heeft stappen we rond 13.00 uur op de fiets. Maar niet nadat we éérst ons inpak- en oplaadritueel hebben voltooid. De tassen zijn tot de nok gevuld, ieder jaar is het -ondanks al onze ervaring- weer een kleine ‘strijd’ om te bepalen wat we meenemen of thuis laten. Vervolgens beladen we onze fietsen met tassen voor en achter; op de lastdrager wordt ook een forse plunjebaal geplaatst en aan het stuur wordt tenslotte een goed gevulde stuurtas gehangen. Het resultaat? Een zwaar beladen Santos fiets, die van zichzelf nou ook al niet als lichtgewicht betiteld kan worden. De gehele combinatie voelt derhalve als een soort Leopard tank aan 😉. Maar het rijdt formidabel….!

Na een ‘high five’ rijden we weg uit onze straat, op pad naar ons eerste einddoel: Waverveen, een gehucht ten zuiden van Amsterdam, op een ritafstand van zo’n 40 kilometer. Hier ligt de camping Botsholland, de plek waar dit verhaal nu in een heuse Pipo-wagen geschreven wordt. Heel in de verte zien we de Zuidas van Amsterdam liggen, maar hier op de camping waan je jezelf nog in een behoorlijk groene oase. Het boerenbedrijf wordt gerund door boer Johan, die overigens bijna geen vee meer heeft en zijn weiland heeft ingeruild voor caravanplaatsen. En ook voor trekkershutten en een Pipowagen. En in die wagen gaan Pipo en Mamaloe nu overnachten.

De weg naar Waverveen

Over de weg naar de camping toe kunnen we kort zijn: Deze route hebben we in voorgaande edities van de fietsvakantie al heel wat keren gereden. De Waarderpolder, Het Liewegje, langs Spaarndam en vervolgens langs de Geniedijk, tot net buiten Aalsmeer. En vooral daar worden we iedere keer weer gek van de drukte. Wat is de Randstad toch een overvol gebied. Net achter Aalsmeer, richting de Kwakel en Uithoorn, verandert het landschap gelukkig en krijgen we meer het gevoel dat er ook nog wat ruimte voor natuur en landbouw is. Zeker het lange stuk dat we langs de Amstel fietsen is de moeite waard. 

Vlakbij de camping steken we de Amstel over. Hiervoor zijn we aangewezen op een pont, alwaar de pontbaas tot 4x toe probeert ons een bedrag van 1,70 in rekening te brengen. Maar telkens weigert de pinautomaat. Uiteindelijk geeft de pontbaas op en laat hij ons gaan zonder dat we ook maar 1 cent betalen. Dank u!

Wolken en zon

En zo zit de eerste dag er bijna op. Een dag zonder onverwachte tegenslagen. Twee keer hebben we even moeten schuilen vanwege een plotselinge plensbui, voor de rest waren er wolken en zon. Soms was het ‘jasje aan’, even zo vaak scheen de zon en was het weer ‘jasje uit’. En nu, op de camping, is het fris buiten en zijn we blij dat we in de pipowagen zitten. Morgen weer verder, we richten ons erop zo’n 60 kilometers te overbruggen. Dat brengt ons dan op de Utrechtse heuvelrug, een gebied waar het niet al te moeilijk moet zijn een volgende overnachtingsplek te vinden.