Vandaag vervolgen we onze tocht naar Praag. We mikken er op om daar maandag aan te komen; dat geeft ons dan tot vrijdag ruim de kans om de oude binnenstad te bekijken. Maar daarvoor moet éérst nog de nodige arbeid verricht worden! En dat begint vrijwel direct nadat we ons pension in Žlutice verlaten. 
 
We duiken meteen de heuvels in, de beenspieren worden dus weer flink aangesproken. Uw fietsavonturiers werpen wel angstige blikken naar de lucht waar vervaarlijk zwartgrijze wolken zich samenpakken. Laat het alstjeblieft droog blijven, bitte geen herhaling van gisteren! Het lijkt tegen dovemansoren te zijn gezegd, want na een kwartiertje fietsen komt er een fijne mistregen naar beneden zetten. Regenpak aan 🙁  De weergoden blijken toch niet helemaal doof, want de bui duurt maar kort en daarna blijft het de rest van de dag droog. Mooi zo! 
 

Gehobbel over het pad naar Rakovnik

Minder goed te spreken zijn we over het parcours van vandaag. Voorgaande dagen schreven we er al over dat een deel van de fietspaden eigenlijk meer geschikt is voor mountainbikers. Maar de rit die we nu wegwerken spant wat dat betreft wel de kroon. Van de 65 kilometer die we vandaag gepland hebben verlopen er zeker 45 over… Ja wat eigenlijk?

Soms is het een karrenspoor, soms een dun lijntje steengruis, dan weer een een bijna verticale rivierbedding, dan wegen van gestort bouwpuin en ga zo maar door. De stukken die we op gewoon asfalt fietsen zijn zwaar in de minderheid. En de tegenzin neemt zienderogen toe wanneer we weer het zoveelste bospad opgestuurd worden met het bordje ‘doodlopend’ (behalve voor fietsen). Ons materiaal is niet afgestemd op dit soort werk.

Wat dat betreft verdienen onze Santos fietsjes een dikke 10, want ondanks het geholderdebolder geven de rijwielen geen krimp en blijft alles heel. Hetzelfde mag gezegd worden van de Schwalbe Marathon Plus fietsbanden. Ongelofelijk dat we nog geen enkele lekke pijp hebben gehad, kijkend naar de 1500 kilometers die we nu afgelegd hebben…!
 

Tijd voor de lunch

Geen zin in MTB

Anyway: We zwoegen ons door het -overigens best fraaie- landschap naar de eindbestemming Rakovník toe. Wanneer we zo’n 8 kilometer voor deze stad opnieuw het bos ingestuurd worden besluiten we een eigen variant over de verharde weg te gaan rijden. In het bos zouden die kilometers wel even geduurd hebben, maar nu rijden we  binnen ‘no time’ Rakovník binnen waar we een appartementje voor een vriendenprijs hebben weten te huren. Omdat deze ruimte ook is voorzien van een volledige keuken maken we vanavond zelf ons potje. Kunnen we gelijk de levensmiddelen wegwerken die we sinds Duitsland al in onze tassen meeslepen 😉
 
Dan over morgen. We hebben de kaart nog eens grondig bestudeerd en zien dat het komende traject vanaf Rakovník tot aan de stad Beroun helemaal over een mtb-traject loopt. Daar hebben we echt geen puf meer voor. Daarom nemen we morgen de trein voor het traject naar Beroun. Een dag later zullen we dan op ons stalen ros Praag binnen rollen!