We hebben de eindstreep gehaald….. of toch weer niet? Dat ligt er aan hoe je het bekijkt. Vandaag zullen we Wenen binnenrijden en bij het standbeeld van Johann Strauss ons geplande einddoel bereiken. Maar omdat we nog behoorlijk wat tijd over hebben willen we nog een stukje verder karren naar Bratislava. En daardoor is niet Wenen maar eigenlijk Bratislava ons echte eindpunt geworden. Vanaf daar zullen we de fiets aan de wilgen hangen.

Vanochtend staan we bijtijds op, daarbij een stevig handje geholpen door de zon die al vroeg op ons tentje brandt. Na het inpakken van ons kampementje (iets dat na zoveel dagen nu toch wel héél geroutineerd gaat) stappen we op de fiets voor onze ‘laatste’ kilometers. Direct na Klosterneuburg voel je en merk je de nabijheid van de grote stad. Per kilometer die we vorderen wordt het drukker en voller. Ons fietspad blijft overigens goed begaanbaar; geheel vrijliggend, soms wel over/onder/langs lelijke stukjes maar goed te doen. Ergens midden in Wenen schakelen we over op Google Maps dat ons helpt de laatste kilometer door drukke straten te overbruggen naar het grote Stadspark van Wenen. Hier moet ook ergens het standbeeld van de componist Strauss te vinden zijn. We fietsen een paar paden langs en jawel….. Daar schittert in de ochtendzon het goudkleurige standbeeld van Johann. Snell stappen we van de fiets en vragen een Italiaanse toerist ons te vereeuwigen. Dat snelle handelen is maar goed ook, want direct daarna komt er een bijna onafgebroken stroom van vooral Aziatische toeristen die het beeld zowat in bezit nemen. Blijkbaar ben je hier als Chinees pas echt geweest als je de sokkel van het beeld van Strauss beklimt, terwijl de rest van de reisgenoten je dan joelend vastlegt.

Op een bankje in de schaduw zitten we zo een half uurtje te realiseren dat we de reis afgerond hebben. Da’s een heel apart, en bovenal fijn gevoel. Trots melden we op Facebook dat we in Wenen zijn, en heel snel volgen de ‘likes’ en felicitaties van vrienden en familie. Langs deze weg daarom nogmaals aan iedereen die ons gevolgd en aangemoedigd heeft: héél hartelijk dank! Het is superleuk om je tijdens de fietsvakantie te realiseren dat er familie en vrienden met je meeleven. Top!!

6Na ons fotomoment vervolgen we de reis naar de stadscamping van Wenen. Deze blijkt toch nog zo’n 7 kilometer verder te liggen, aan de rand van Wenen. Het blijkt ook een foeilelijke camping te zijn; echt zo’n sfeerloze afwerkplek war iedereen alleen zijn kampeermiddel neerzet om daarna snel naar leukere oorden te vluchten. Wij hebben de hele middag nog voor ons en hebben er geen zin in om die op een verlaten en bovendien snoeihete camping door te brengen. Nadat we ons tentje hebben opgezet gaan we daarom naar een nabijgelegen strandje dat Petra net heeft ontdekt. Een prima vondst. We kunnen verkoeling vinden door te zwemmen in de Donau ( hebben we dat ook maar weer eens gedaan 🙂 ) en  met een goed boek en wat water luieren in de schaduw van de bomen .

s’ Avonds drinken we nog een drankje op het behalen van ons reisdoel en koken we een hapje bij de tent. Tegen twaalven gaan we slapen. Morgen de laatste etappe!