Het is 07.30 uur wanneer we ons kampementje inpakken voor de volgende reisdag. We gaan verder de bergen in, reisdoel Thusis. Daar zullen we besluiten wat we gaan doen met de hoogste pas van deze vakantie, die na deze stad begint. Fietsen of toch de trein pakken? Eerst maar eens in Thusis zelf zien te komen.

En dat blijkt nog best een dingetje te zijn. Direct nadat we de drukke stad Chur verlaten komen we op een landweggetje dat plotsklaps een steile 9% opgang naar een beboste helling blijkt te zijn. Wow, da’s echt zwaar, zo met onze beladen fietsen in de volle zon. We puffen en zweten ons een weg naar boven; aan het einde van het steile grindpad blijft de weg wel door stijgen, maar nu (gelukkig) wat gematigder. Na verloop van tijd wijken de bomen en krijgen we een prachtig uitzicht over het naastgelegen dal. Je moet er effe voor werken, maar de beloning van zo’n klimpartij is groot.

En dan gaan we klimmen

Na een kleine 30 kilometer komt Thusis in beeld. Hier stoppen we om te overleggen wat te doen. Het is pas 11.30 uur, veel te vroeg om al te stoppen. Laten we doorfietsen en het begin van de weg naar Splügenpas alvast pakken. We slaan daarom nog wat proviand in voor onderweg en stappen monter op voor de klim. Direct achter Thusis begint de zeer pittige weg (10%) naar boven, je rijdt dan de kloof Via Mala in. Een schitterend natuurgebied, alhoewel we daar al snel geen oog meer voor hebben. De zon brandt voluit op onze bol, en er staat geen zuchtje wind. Binnen korte tijd begint de fiets als lood aan te voelen. Maar wat we nog vervelender vinden zijn de stukken die we door de verschillende tunneltjes moet fietsen. We moeten de weg delen met al het andere verkeer, en da’s al geen pretje. Maar in de tunnels is het bijna angstaanjagend. We vrezen in de donkere tunnels niet goed gezien te worden, het geluid van auto’s komt ons van alle kanten tegemoet. We hebben het gevoel geen ruimte te hebben voor onszelf.

Na 30 minuten sleuren in de volle zon kijken we elkaar aan, werkelijk druipend van het zweet. Dit gaat hem niet worden. In deze temperatuur is het voor ons niet mogelijk onze volgepakte fietsen tegen de helling op te krijgen. Leuk geprobeerd, niet gelukt. We komen op ons besluit terug en laten ons met een gieregang naar Thusis terug rollen. Aangekomen bij het station informeren we naar de mogelijkheden om de trein te nemen. Tot onze verrassing kunnen we voor deze populaire verbinding direct kaartjes krijgen, en zo zitten we 30 minuten later met ons hele hebben en houden in de Rhätische Bahn.

Verder met de trein

Die trein is een verhaal apart. Wie wel eens naar het tv-programma ‘RailAway’ heeft gekeken zal de lijn vast kennen. Van Thusis brengt deze trein je via een spectaculair traject van 50 kilometer in 1,5 uur naar St. Moritz. Meer dan 100 bruggen en vele tunnels zijn er aangelegd om deze verbinding mogelijk te maken. Niet voor niets is de spoorlijn door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst gezet. Het uitzicht is doorlopend fantastisch, je rijdt van het ene naar het andere landschappelijke pareltje. De Rhätische Bahn tuft zichzelf met een lekker boemelgangetje omhoog tot 1800 meter. Vanuit de hoogte kijken we naar beneden gelegen dorpjes en watervallen. Heel spectaculair allemaal. We hebben er dan ook geen seconde spijt van voor de treinoplossing te hebben gekozen.

Om 15:00:00 uur (Zwitserse precisie 😆 ) worden we in St. Moritz afgeleverd. Na onze fietsjes weer opgetuigd te hebben moeten we besluiten hoe nu verder te gaan. De Fietsroute van Benjaminse laat ons hier wel enigszins in de steek. De variant via St.Moritz wordt in het boekje weliswaar genoemd, maar wordt slechts ondersteund met een tamelijk globaal kaartje. Benjaminse adviseert een drukke weg te nemen, daar voelen we niet voor. Na enig gepuzzel vinden we zelf een rustige fietsverbinding naar het plaatsje Silvaplana, waar een camping moet zitten. Onderweg genieten we de nabije Alpenreuzen, die nu moeiteloos hoogtes tot 3400 meter halen.

Tussen de surfers van Silvaplana…

Bij Silvaplana gekomen worden verrast door iets geheel anders. Hier ligt een prachtig bergmeer dat volledig benut wordt door een ontelbaar aantal kite surfers. Een heel gaaf gezicht, al die kleurige parachutes hoog in de lucht. Blijkbaar is er een soort wedstrijd. Heel leuk, maar het gevolg daarvan is wel weer dat de camping uitpuilt van de kamperende surfers. Hoe daar een plekje te vinden?

De Nederlandstalige eigenaar weet ’t ook niet, “Zoek maar een plekje, als je iets vindt hoor ik het wel”. Zo gezegd zo gedaan, na onze eisen van een fatsoenlijke kampeerplek wat naar beneden te hebben bijgesteld vinden we een vrij aardig stekkie om de tent nog tussen te proppen. Herinneringen aan onze rugzakvakantie in Parijs dringen zich op, toen de haringen van de buren letterlijk midden in onze tent stonden ?

En zo hebben we een zeer afwisselende dag achter de rug. De Splügenpas hebben we jammer genoeg niet kunnen fietsen, maar de treinreis die we er voor terug kregen was alleen al de moeite waard. En voor ons ligt er nu nog een heel Alpenlandschap richting Italië, klaar om ontdekt te worden!

Dagafstand	44km
Totaal	1222km