Het is koud. De temperatuur buiten komt niet verder dan 14 graden. Er rijden skibusjes langs, en we fietsen langs een rodelbaan, een skischans en een in bedrijf zijnde cabinelift. We hebben een wintersportgebied bereikt, dat mag duidelijk zijn! Een vreemd contrast met de zomervakantie waar we nu toch mee bezig zijn….

Vandaag krijgen we de etappe om de oren die ons naar het letterlijke hoogtepunt van deze vakantie gaat leiden. De uitlopers van het Fichtelgebergte liggen voor ons. En om die te overbruggen klimmen we tot 810 meter hoogte. Voor een beetje wintersporter een hoogte van niets, maar voor ons op vol bepakte fietsen een aardige klus, komend vanaf 300 meter.

Nogal koud… 

Eerst maar eens afscheid nemen van de camping waar we de afgelopen nacht hebben gestaan. Zoals gisteren beschreven hebben we in het campingrestaurant deelgenomen aan een fikse Griekse thema-avond. Het verwerken daarvan heeft ons een onrustige nacht opgeleverd, temeer het met 12 graden in ons tentje al aardig koud was. Om eerlijk te zijn hebben de laatste dagen weinig met zomer te maken… Maar goed: op de trappers maar weer! En de eerste kilometers kunnen we rekenen op een waterig zonnetje, dus die is alvast binnen 😉 . En die eerste kilometers voelen als een kadootje aan: We peddelen tussen de heuvels met fraai uitzicht, het is stil, je hoort alleen maar vogels en het geruis van de rivier die we volgen. Hiervoor is vakantie uitgevonden, toch?

Vanaf de plaats Bad Berneck moet er gewerkt worden. We gaan hoogtemeters maken om uiteindelijk bij de plaats Fichtelberg uit te komen. Een voordeel daarbij is dat we een stuk van de stijging via een voormalige spoorlijn kunnen maken. Maar voordat je denkt dat dit dus een eitje is… 10 kilometer onafgebroken stijgen a 3% tot 6% ga je echt wel in de kuiten voelen. Om die reden zijn we extra blij met onze Pendix motortjes die net dat ene zetje in de rug geven, terwijl je daarbij zelf nog steeds een aardige inspanning moet leveren.

Geen zomer- maar wintersport

Wanneer we bij de plaats Bischofsgrün zijn aangeland zit het grootste deel van de klim erop. Hier belanden we in het eerder beschreven wintersporttafereel. Een onwerkelijk idee, zo in de zomervakantie. Duidelijk voelbaar is de lagere temperatuur op deze hoogte, het fietsjack dat we dragen is niet genoeg om de kou van de rijwind buiten te houden. 

Na een stevige lunch maken we laatste kilometers naar het eindstation Fichtelberg. Ondertussen besluiten we een hotel te boeken, niet alleen vanwege de dreigende buien maar ook vanwege de frisse temperatuur die vanavond alleen maar zal toenemen. Geen aangenaam weer voor een verblijf in een tentje.

Zo kan het gebeuren dat we ons een uurtje later in de sauna van het hotel terugvinden. Heerlijk om weer bij te komen. En terwijl buiten de regen gestaag neerdaalt storten wij ons op het buffet van het bijbehorende restaurant. Kortom: laten we van de nood maar weer eens een deugd maken 😉

En morgen? Dan verlaten we het Frankenland, waar het bier alleen maar in liters getapt wordt, waar koffie in emmers wordt geserveerd en waar een lap vlees minstens 10 centimeter over de rand van je bord moet hangen. We passeren dan de Tsjechische grens en hopen de plaats Cheb te bereiken. Dat betekent voor ons een tijdelijk afscheid van de euro en de uitdaging om iets van de onbegrijpelijke Tsjechische taal te maken. Zin in!