Vandaag gaan we na ‘een soort van rustdag’ aan de Bodensee weer verder met onze tocht naar Verona. We hebben even een heerlijk dagje de accu kunnen opladen, dus vooruit met de geit: We kunnen weer wat kilometers maken! Het idee is om Oostenrijk binnen te fietsen, dat zal dan het 7^e(!) land in successie worden dat we in deze vakantie aandoen.

We staan vandaag -niet geheel vrijwillig- om 07.00 uur op. Dat heeft een reden. Ons tentenveld ligt weliswaar prachtig aan de Bodensee maar biedt geen enkele beschutting. Daardoor heeft de zon vrij spel en wordt het al heel vroeg benauwd warm in onze villa. Opstaan dan maar. Surrealistisch gezicht: Vrijwel iedereen op het tentenveld is op dit tijdstip al aan het inpakken, waarschijnlijk net als ons murw van zoveel vroege warmte.

Door dit alles zitten we al om 08.15 uur op de fiets. En da’s niet verkeerd, want de luchttemperatuur is nu nog lekker laag dus het fietsen verloopt een stuk aangenamer. We volgen de weg langs de Bodensee op weg naar Rorsach, en opnieuw verbazen we ons over de hordes fietsers die gebruik maken van de route rondom dit populaire meer. Zodra we na Rorsach afslaan en de Bodensee achter ons laten is het snel afgelopen met die drukte en zijn we weer ‘onder elkaar’. We koersen nu zuiver zuidwaarts.

Langs het Rheinkanaal, op weg naar Oostenrijk

Vanaf dat moment zien we iets geweldigs: Voor ons ontvouwt zich het grootse panorama van de Alpen. Wouw, da’s echt kicken. Natuurlijk zijn we in het verleden al diverse keren naar Alpenlanden geweest, maar om dit gebied nu op de fiets te bereiken…. Dat geeft toch een heel bijzonder gevoel. Groots en indrukwekkend liggen de Alpenreuzen voor ons, sommigen nog met een besneeuwde bergtop. De lucht is staalblauw, het landschap geweldig….. Dit is het beeld dat we, toen we thuis de reis aan het voorbereiden waren, toch bij Zwitserland hadden. En om eerlijk te zijn was dat beeld tussen Bazel en de Bodensee nog niet echt uitgekomen.

We fietsen langs het Rheinkanaal waardoor we lekker vlak karren en (nog) niet hoeven te piepen en te kraken onder al te zware heuvels. De kilometertjes vorderen vlot, dus al tegen 11.30 uur bereiken we de Oostenrijkse grens. Hier maken we voor vandaag even een klein uitstapje oostwaarts om te gaan kamperen in Feldkirch. De resterende kilometers stellen niet meer veel voor, dus al om 12.30 uur rollen we de Waldcamping op. En da’s maar goed ook, want het begint al weer benauwd warm te worden. Wat dat betreft hebben we geleerd van onze tocht naar Frauenfeld, twee dagen geleden. Toen reden we ondanks de stikkende warmte veel te lang door.

Op het kleine tentenveldje zoeken we een goed schaduwplekje uit, en na een fijne lunch wandelen we het prachtige naastgelegen Waldbad binnen voor een paar uurtjes relaxen bij het zwembad. We sluiten de middag af met een drankje in Feldkirch, dat 2,5 kilometer verderop gelegen is. Een prachtig plaatsje met een aantal gezellige terrassen. Maar plotsklaps kleurt de lucht donkerzwart, klinkt er gerommel en blaast er een onverwachte windhoos door de straat met als gevolg dat alle parasols, tafeltjes, glaswerk en borden door de lucht vliegen. Drie medewerkers van een restaurant hangen uit volle macht aan een mega-parasol, het ziet er heel bizar uit.

Samen met de windhoos barst er ook een regenbui los die van geen ophouden weet. We besluiten eerst maar een pizza te gaan eten in Feldkirch, maar als het daarna nog steeds hoost zit er niks anders op dan ons doornat te laten plenzen. Als verzopen katjes komen we op de camping aan, en op het moment van schrijven plenst het nog steeds. Morgen weer droog? We zien wel, het zal in ieder geval een stukje koeler zijn.

Even het fotomomentje bij de Oostenrijkse grens