Ooit van Dieter Vamos gehoord? DE Dieter Vamos? Wij sinds vandaag wel. Want laat het op de camping waar we staan nou net Schlagerparade zijn. Dat hebben wij weer. En Dieter, met zwart geverfd haar en dito zonnebril, zit aan het tafeltje naast ons. En hij begroet iedereen die het maar wil allerhartelijkst. 

We zijn aangeland op Camping Grav-Insel,  gelegen op de Uiterwaarden van de Rijn ter hoogte van de plaats Wesel.  Het terrein van deze camping is van ongekende omvang; eindeloze rijen caravans staan hier op elkaar gepropt. En vandaag is het Schlagerparade. Velen hebben er lang naar uitgekeken, zo blijkt wanneer we op het terras nabij het ‘Event Center’ een drankje nuttigen. 

Opwinding op het terras

Diverse dames en heren zitten, op hun paasbest opgedoft, buiten te wachten op de zaken die komen gaan. Plotsklaps draait een zwart geblindeerd busje het terrein op en stappen – naar wij vermoeden-  Daniela Alfenito en de Power Sisters uit. De pleuris breekt terstond uit op het terras. Gillen, omhelzen, selfies, een wervelstorm aan emoties komt los. Schlagers zijn hier nog een hot item, zo blijkt.

Een deel van de bezoekers van het festival bezit waarschijnlijk een VIP-ticket a raison van 150 euro en laat dit weten ook.  Telkens loopt men in en uit de feestlocatie, soms om te roken, soms om waarschijnlijk ‘gezien’ te worden. Bijzonder wereldje zeg, gelardeerd met snoeiharde muziek die ver voorbij ons tentenveldje reikt.

Impressie van de sfeervolle camping in Wesel

Afgesloten wegen

Genoeg over de Duitse folklore. We hebben vandaag de stiltecamping bij Elten dus ingeruild voor het mega-gebeuren in Wesel. Om daar te komen overbruggen we 54 kilometers. En dat gaat niet geheel zonder problemen. Tot 3x toe stuiten we op een wegafzetting vanwege werkzaamheden. En dat doen Duitschers grondig. Waar we in andere landen nog wel eens lak kunnen hebben aan wegomleidingen, daar is er bij onze Oosterburen minder ruimte voor ongehoorzaamheid.

De eerste afzetting op de Rheinpromenade in Emmerich is nog wel te doen. Met wat gegoochel banen we ons een weg tussen de hekken door.  Daarbij passeren we een standbeeld waar René het niet kan nalaten een intiem moment te beleven.

Wat te doen?

Bij de 2e afzetting is het wel raak. Hier fietsen we -ondanks alle waarschuwingen- heel eigenwijs verder over een net gerenoveerde dijk, tot we na een handvol kilometers alsnog een afsluiting tegenkomen. En die is her-me-tisch afgesloten. We zoeken naar een doorgang en ontdekken tussen alle hekken een kleine mogelijkheid die wel dwars door de tuin van 2 Duitse families gaat. Twijfel, twijfel, wat gaan we doen? We trekken de stoute schoenen aan en wagen de oversteek over privé-grond. Dat loopt goed af.

Bij de 3e obstructie, een uurtje later, zijn we volledig kansloos. Het treinspoor wordt onderhouden, alles is dichtgetimmerd alsof het Fort Knox betreft. René puzzelt op zijn Garmin een omweg bijeen die goed uitpakt maar wel enkele extra fietskilometers oplevert.

Happy End

Zo voltrekt onze fietsrit zich met horten en stoten. De omgeving is gelukkig mooi, en de zon schijnt uitbundig. Alles bij elkaar is het dus een prima dag, met een happy end op de camping. Met een lekker Duits biertje en de eerste schnitzel van deze vakantie. Waarbij aangetekend moet worden dat wij tijdens het schrijven van dit relaas naar de tent zijn verdreven vanwege beginnende regenval. Wanneer Buienradar klopt krijgen we vannacht het een en ander aan regen om de oren. En voor morgen staat er later op de dag zwaar onweer voorspeld. We zullen zien!