De voorlaatste etappe naar ons reisdoel Verona staat vandaag op stapel. Het wordt een wat langere etappe van ruim 60 kilometer, waarin we de streek Lombardije langzaam maar zeker achter ons laten en de Veneto binnen karren. Het fietsweer is ideaal met een bewolkte lucht en een graad of 26, dus….. Op de fiets!

We rijden de eerste tientallen kilometers door een gebied dat de naam Franciacorta draagt. De streek is werkelijk een plaatje met de vele wijnvelden, olijfbomen, fruitbomen en het bergendecor op de achtergrond. Er zitten wat kleine heuveltjes in de route maar da’s geen enkel probleem, zeker niet als er zoveel te genieten valt. Door de lagere temperatuur fietst het ook fijn, dus al vrij vroeg rijden we de eerste helft van de route fluitend weg. Die eerste helft wordt gemarkeerd door de grotere stad Brescia. Het kost in de stadse drukte enige moeite om ons plekje met het rijwiel op te eisen, maar uiteindelijk rollen we het centrum van Brescia binnen. En daar waar de buitenwijken van deze industriestad uitgesproken lelijk zijn is het centrale plein nu juist weer een mooi ansichtkaartje. Een prima plek om even een broodje tot ons te nemen!

Het stadsplein van Brescia

En daar is het Gardameer

Na deze pauze maken we ons op voor de volgende 30 kilometers. En om eerlijk te zijn is dat gedeelte een beetje een verplicht nummer. Deels volgen we een laaaange saaie weg, en deels een route door een minder aantrekkelijke omgeving. De verrassing is groot als we na geruime tijd een laatste bocht van de weg nemen en plotsklaps het uitgestrekte Gardameer voor ons zien liggen. Door de bewolkte omstandigheden ziet het meer er wat minder sensationeel uit, maar we weten nu wel dat het eindpunt van deze etappe nabij is.

Onze fietsroute slaat nu af naar Desenzano, een bekende toeristenplaats aan het Gardameer. Wij besluiten echter de andere kant op te fietsen, richting Padenghe. Op het internet zagen we dat hier camping  La Ça zit die nog ruimte maakt voor tentkampeerders, iets wat rond dit drukke meer met al zijn mega grote ‘camping villages’ niet zo heel erg vanzelfsprekend meer is.

De laatste kilometers naar de camping zijn nog wel een uitdaging, want we belanden op een stikdrukke doorgaande weg langs het Gardameer. Via de stoep proberen we ons einddoel te bereiken, want op de weg zelf is daar beslist geen plek voor. Na enig gedoe vinden we de ingang van La Cà en kunnen we uitpuffen.

De laatste camping

De tent is weer snel opgezet, en heee… da’s deze vakantie voor de laatste keer! De slotrit gaat overmorgen naar Verona, en daar hebben we voor de afsluiting een hotelletje gereserveerd. Na ons kampementje ingericht te hebben eten we ’s avonds een hapje bij het campingrestaurant.  Ergens rond 21.30 uur begint het te spetteren, en kort daarna volgt zowaar een regenbui. De hele dag hebben op afstand een donkere dreigende lucht gezien, maar daar zijn we steeds achteraan gefietst en dus niet onder terecht gekomen.  Nu heeft de bui ons toch ingehaald. Maar in ons tentje hebben we daar geen last van.

Komt de trein? Ga gerust even zitten, want de slagbomen staan zeker 10 minuten voor Jan L*l naar beneden

Ter afsluiting nog een uniek detail:  We hebben de hele vakantie geen moment op de fiets ons regenpak gedragen! Dat is ons nog nooit overkomen en laat nog maar eens zien dat we met z’n allen een bijzondere zomer beleven.