Op het veldje van onze camping is er al vroeg bedrijvigheid. De fietskampeerders naast ons plekje zijn vrijwel allemaal om 7 uur al bezig met de boel in te pakken. De reden? Men wil de zo zachtjes aan moordende warmte voorblijven. Voor vandaag wordt een temperatuur van 36 graden voorspeld.

Tegen onze gewoonte in gaan we er op dit vroege tijdstip dus ook maar uit en pakken onze spullen in voor de voorlaatste etappe. Om 08.30 uur verlaten we de camping al, een record deze vakantie, waar het meestal eerder een uurtje of 10 is voor we wegrijden.

Jammer is wel dat de tent nat is ingepakt vanwege de ochtenddauw; aangezien dit de laatste kampeersessie van het jaar was moeten we nog ergens onderweg de tent een keertje opzetten om deze voor de aankomende winterslaap volledig droog en schoon op te kunnen bergen. Komt vast goed.

De biergarten van brouwerij Kuchlbauer. Ongelofelijk leuk en mooi !

Net als we op pad zijn kijkt René tegen een leeg schermpje van zijn fietscomputer aan. Aii, blijkbaar heeft het apparaatje vannacht aangestaan en is de batterij naar een paar dagen van gebruik ( zonder bijladen) nu echt leeg. Wat te doen? Zonder Garmin is het echt veel lastiger om de route foutloos te rijden. Na enig puzzelen vinden we de oplossing. De batterij van de Pendix fietsmotor biedt een USB-poortje dat gebruikt kan worden om te laden. handig! Binnen enkele minuten kunnen we de reis weer voortzetten.

Mooi zo! Maar die temperatuur…. Good lord, het is echt warm aan het worden. Gisteren waaide er nog een windje ter verkoeling, maar die is vandaag gaan liggen. Na 2 uurtjes fietsen zijn we doorweekt van het zweet. We zoeken even verkoeling bij de airco van Mc Donalds, maar daarna moeten we te toch verder onder de brandende zon.

Net wanneer we er enigszins genoeg van beginnen te krijgen raakt René aan de praat met een Duitser die even staat te pauzeren bij zijn werk in een houtzagerij. De man is heel geïnteresseerd in onze fietstocht en geeft vervolgens een onbetaalbaar goede tip: Iets verderop in het bos ligt een ‘waldbad’ verstopt, een natuurbad waar je zonder toegang te betalen gebruik van kunt maken. “ En met een biergarten!”  voegt hij er nog veelbetekend met knipoog aan toe.

Een fata morgana doemt voor ons op, alleen is het dit keer echt: Binnen een paar minuten dobberen we met onze verhitte hoofden in een prachtig natuurbad. En het ijsje na afloop smaakt ook supergoed. Met dit rustmoment hebben we onze eigen accu weer voldoende opgeladen om de laatste 20 kilometer weg te fietsen. En ondanks het heuvelachtige terrein hebben we genoeg energie om ook te genieten van wat we onderweg zien. De afgelopen dagen heeft Bayern zich voor ons wel laten zien als misschien wel Duitsland’s landschappelijk mooiste deelstaat.

Tegen 15.30 arriveren we bij Der Alte Wirt, ons hotel te Langenbach. Hier komt er, na de gebruikelijke sleeppartij met de fietstassen, de eerste 2 uur weinig meer uit onze handen.Tegen zessen horen we gezellige geluiden en treffen een redelijk vol terras aan bij het hotel. Gezellig! We storten ons nog één keer op de lokale Duitsche keuken. Vanaf morgen in München hebben we ongetwijfeld weer andere culinaire keuzes.

Morgen dus de laatste dag. Het lijkt wel een eeuwigheid geleden dat we 4 weken terug vertrokken uit Haarlem. Maar wanneer we zondag weer in ons huisje zijn zal het ook al weer snel aanvoelen alsof we bijna niet zijn weggeweest. Eerst maar eens de laatste 55 kilometer wegrijden. Onze finish ligt op de Marktplatz, voor het Rathaus. René wilde graag finishen bij het Olympia Stadion, maar dat komt ons op een extra 20 kilometer te staan, iets waar we na 1600 km eigenlijk geen zin meer in hebben…..