Ooit van de plaats Herleshausen gehoord? Ons zei de naam eerlijk gezegd helemaal niets, tot we er na enig puzzelwerk achterkwamen dat Petra hier ooit als 16-jarig schoolmeisje tijdens een excursie de voormalig Duits-Duitse grens passeerde. 

De fietsreis die we nu maken roept de nodige herinneringen op aan de vervlogen tijden van de DDR. De Werra, de rivier waar we nu al enkele dagen langsfietsen, vormde gedeeltelijk de toenmalige grens tussen beide Duitslanden. Op diverse plekken langs de route word je daar aan herinnerd en dat komt mooi uit, want wij zijn zeker geïnteresseerd in deze bijzondere geschiedenis. Bij Herleshausen is er langs het fietspad zelfs een thematisch park ingericht waar op infoborden uitgebreid uitleg wordt gegeven over de bijzondere positie van dit dorpje ten tijde van Het IJzeren Gordijn.

Hier was een van de weinige grensovergangen ingericht die vanuit het Oosten toegang gaf tot het kapitalistische Westen ( en andersom). Een bijzondere plek voor velen. Vanuit deze grensovergang was het voor Oost-Duitsers mogelijk om – na voldaan te hebben aan tal van voorwaarden- het Westen te bezoeken. Ook was hier de plek waar – buiten het oog van de wereld om- gevangenen tegen betaling werden uitgeruild. De opbrengsten van die betalingen verdwenen veelal in de zakken van de DDR- partijtop, zo lezen we op de informatieborden….

De herinnering aan deze bizarre periode geeft wel een stuk meerwaarde aan de reis die we nu maken. Ook vandaag de dag zien we politieke ontwikkelingen die stemmen tot nadenken, en daar helpt de historische informatie die we bij deze fietsreis meekrijgen wel bij. 

En om over die reis te spreken: die verloopt nog steeds voorspoedig. Elke dag overbruggen we een leuke afstand, doorgaans zo tussen de 55 en 65 kilometer. Vandaag was wat dat betreft een kleine uitschieter met 74 kilometer. Na het vertrek uit ons hotel te Eschwege mogen we het regenpak aantrekken, want het begint vrijwel meteen indringend te miezeren. Dat houdt gelukkig maar korte tijd aan, de rest van de dag kunnen we het regenpak opbergen. 

Totdat we vlak bij het eerder besproken Herleshausen aankomen. De lucht kleurt vervaarlijk donkergrijs… dit gaat niet goed komen! Tegen onze eerdere plannen in boekt René alsnog een hotel, ditmaal in het dorpje Gerstungen. We krijgen daar de beschikking over een gloednieuw appartement, gevestigd in en beheerd door de Volksbank. Grappig, want de toegang tot het pand is beveiligd met zware, bijna niet te openen deuren die je het gevoel geven alsof je in een bankkluis gehuisvest bent 😏

Omdat de ruimte die we huren een klein appartement betreft kunnen we ook een eigen hapje eten bijeen broddelen in het keukentje. En samen met een wijntje en biertje sluiten we ook deze dag weer prettig af. Op naar morgen!